Dla lekarzy
Wizja rozwoju kardiologii i kardiochirurgii – III

A jaka rola w tych przewidywanych obszarach działania przypadnie kardiochirurgowi? Stale zwiększać się będzie zapotrzebowanie na perfekcyjne operacje małoinwazyjne, endoskopowe i przy zastosowaniu robotów. Te ostatnie z powodu wysokich kosztów nie znajdą szerszego zastosowania, a wykorzystywane będą w kosmosie i na terenach chemicznie i promieniotwórczo skażonych. Opanowanie miażdżycy tętnic i jej następstw ograniczy interwencje chirurgiczne do makroanatomicznych napraw tętniaków, zakrzepic, perforacji i skutków martwicy tkanek bądź urazów.

Skuteczna wczesna prewencja zakażeń i procesów starzenia się zastawek serca ograniczy liczbę operacji protezowania czy naprawy ujść zastawkowych. Wzrośnie natomiast ilość powikłań urazów narządów wewnętrznych, głównie serca, aorty, płuc i naczyń obwodowych będących następstwem urazów komunikacyjnych, uprawiania ekstremalnych sportów, zamachów terrorystycznych i porachunków grup o wysokie zyski z przestępstwa.

W przewidywalnej przyszłości kardiochirurdzy z roli motoru i traktora postępu w kardiologii (wywodzącej się z interny) przejdą na pozycję uzupełniania terapii w sytuacjach konieczności manualnej naprawy cywilizacyjnych szkód w organizmie. W tym rozumieniu kardiochirurg będzie potrzebny zawsze, a jeśli potrafi spostrzegać i sprecyzować swoje hipotezy wynikające z bezpośrednich oględzin procesów patologicznych w polu operacyjnym współpracującemu światłemu kardiologowi, tym bardziej przyczyni się do postępu.

Z powyższych przemyśleń i prób przewidywania mogą wynikać zadania Instytutu Kardiologii na najbliższe 25 lat. Wyrażam głębokie przekonanie, że obecna i przyszła kierownicza kadra jednostek organizacyjnych oraz dyrekcji Instytutu ma wyobraźnię, przeprowadzi analizę 25-letnich dokonań i wytyczy dalekosiężne plany działania, a nie ograniczy się tylko do utylitarnych komercyjnych kontraktów narzuconych przez chwiejne i zmienne tzw. narodowe fundusze zdrowia, które należy dziś nazwać narodowym funduszem zawiedzionych.

Prof. Antoni J. Dziatkowiak , aktualizował we wrześniu 2008 r..

Źródło: „25 lat Instytutu Kardiologii Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego 1979-2004”, pod redakcją Antoniego Dziatkowiaka i Wiesławy Tracz, Kraków 2004.

 

Biogram Prof. A. Dziatkowiaka – dział „Ludzie”.


Autor: naturalnie